Głowna sala karczmy.

Magor

Przekraczając próg znajdujesz się w największej izbie karczmy. Jest ona przeznaczona do użytku codziennego. Sala ta składa się z czterech stołów, ław i pojedynczych stolików dla samotnych gości nie lubiących światła , oraz zrobionego z przypalanego dębu bufetu, za którym stoi karczmarz rozmawiający akurat z jedną z kelnerek. Owa służąca jest przepiękną kobietą, która wydaje ci się nawet najładniejszą z widzianych dotychczas przez ciebie kobiet. Karczmarz za to jest przeczeniem ogólno przyjętej normy. Wygląda na dość młodego. Ma przyjemną i przyjazną twarz. Zauważasz, że jest ubrany w nie codziennie spotykany strój... Ma na sobie czerwoną kamizelkę i zielony fartuch. Wracając już do ogólnego widoku... Na ścianie pod głównym stołem jest zawieszony obraz przedstawiający dawno zapomnianą przez wszystkich bitwę z udziałem smoków, elfów i barbarzyńskich plemion, które walczą między sobą (smoki szybują w powietrzu pośród chmur, a elfie wolska strzelają ze wzgórza do ludzkich wojowników). Na prawo od lady znajdują się schody, jak pewnie się domyślasz prowadzą do komnat przeznaczonych dla podróżujących gości karczmy. A do lewej ciągnie się ściana pamięci, dla uczczenia zasłużonych bywalców, zasłonięta malutkimi wizerunkami tych oto ludzi. Wszystko wykonane jest dokładnie i pięknie jak również i trwale. Gdy siadasz, zza lady, z pomieszczenia dla służby wychodzi następna piękność, by spełnić twoje życzenia.

Elithrudel

Piwa karczmarzu, mięska i piwska! *krzyczy krasnolud kopniakiem otwierając drzwi karczmy* Czy jest tu jaka chętna dziewka? *mruży jedno oko i zniżając głowę rozgląda się po isbie po czym siada przy ogromnej ławie*

Sybel

W karczmie było aż nadto wolnych miejsc, toteż krasnolud nie miał problemów ze spoczęciem na jednej z ław. Cisza jaka panowała w izbie była dość niepokojąca. Choć karczmarz i służące tutaj dziewki krzątały się po pomieszczeniu, nie było to niczym do porównania, jeśli brało się pod uwagę gwar karczmienych rozmów, jaki zwykł panować w takowych miejscach. Raczej spowodowane musiało być to tym, iż nie było ostatnio tutaj na Rozdrożu wielu podróżnych, niż jakością usług, które serwowano. Obsługa bardzo dbała, aby każdy szczegół ich pracy, który był dopracowany do perfekcji, albo bliski temu, gdyż prowadziła ten przybytek z pasji a nie przymusu. Dlatego też zaraz przy małym mężczyźnie znalazła się jedna z dziewek, coby podać zamówione przez niego piwo. Naraz na stole pojawił się kufel z wyciekającą z niego piwną pianą oraz dzban, w którym dalsza jego część się znajdowała. - Strawa będzie za chwilę, Panie.- rzekła i uśmiechnęła się przymilnie. W końcu o dziewkę jegomość również zapytał. To i ona czekała na jego polecenia.

Elithrudel

*Krasnolud mlasnął językiem widząc ociekający pianą kufel* Ha! Nie pogardze łykiem krzepkiego, krasnoludzkiego trunku! *I podniosl kufel do ust żlopiąc złocisty napój* BEEK *rozległ sie niespodziewanie wszystkim znany odgłos* jeszcze jedno piekna pani *postawil z hukiem kufel na drewnianej lawie i ogarnal karczme wzrokiem patrzac komu by tu utruc dupe*

Sybel

Kobieta nie musiała się wysilać na kolejne pójście za szynk, więc tylko podniosła przyniesiony wcześniej dzban i nalała opróżniony przez krasnoluda kufel. Jeszcze trzy naczynia mogłaby zapełnić znajdującym się w nim płynem. Odstawiła go jednak na blat stołu, gdyż innych chętnych nie było. Cala izba była opustoszała nie licząc obsługi i przybyłego nie dawno krasnoluda. Jedna z dziewek właśnie usiadła na jednej z pozostałych ław i nastrajała przyniesioną z zaplecza lutnie, coby umilić choć muzyką pobyt jegomościa. Za barem gospodarz przestawiał ustawione na nim naczynia, zajmując tym samym czymś dłonie. - Z daleka przybywasz, Panie? - zagadnęła stojąca dziewczyna. Miała długie do pasa falowane włosy w odcieniu pszenicy. Kształtne ciało średniowysokie było obleczone w zwiewną i prostą sukienkę w kolorze trawy. Jednak z całej postury kobiety biło jakieś wewnętrzne przyciąganie, a jej rysy poruszały nawet krasnoludzkie serce, które do swoich przedstawicielek zwykle traciło rytm. Takie samo wrażenie jegomość mógł mieć, gdyby zechciało mu się spojrzeć na muzyczkę, która jedynie odcieniem skóry, równej hebanu, jak i włosy o ciemnobrązowej barwie odróżniały ją od stojącej obok kobiety.